Schrijfster Rosa Montero (1951) leest het dagboek van Marie Curie om in opdracht van haar uitgeefster een proloog te schrijven. Montero wordt getroffen door dit boek en ziet overeenkomsten met haar eigen rouwverwerking na het verlies van haar man. Het is dus niet alleen een biografie van Marie Curie, maar ook niet alleen een boek over verliesverwerking. Ze zoomt in op het leven van de wetenschapster, dan weer staat het rouwproces van Curie en haarzelf centraal. Ook over Pierre Curie wijdt Montero vaak uit. Niet zo over Pablo, haar overleden echtgenoot. Een bewuste keuze van de auteur. De schrijfster maakt gebruik van hashtags in het boek en een index van de hashtags wordt opgenomen. Achter in het boek is het dagboek van Marie Curie opgenomen. Een mooi boek dat niet gaat over de dood maar over het leven, over het vermogen om beter te leren leven in het heden, want dat is het enige wat wij nu hebben. Rosa Montero is een van Spanjes bekendste columnisten en schrijfsters.