In Blauwe maan, de voorganger van Schaduwland, zette Ever alles op alles om haar geliefde Damen te redden van de vergiftiging nadat de op wraak beluste Roman had geknoeid met zijn onsterfelijkheidselixir. In haar wanhoop was Ever echter ook een gemakkelijk slachtoffer voor Roman. Hij vertelde haar dat het antigif enkel zou werken als ze er een aantal druppels van haar eigen bloed aan zou toevoegen. De waarheid is echter dat ze elkaar net hierdoor nooit meer zullen kunnen aanraken. Wanneer hun DNA met elkaar in aanraking zou komen, zou Damen immers sterven. In Schaduwland  wordt duidelijk dat Damen na zijn dood niet naar een paradijselijk hiernamaals zou gaan, maar eeuwig en alleen zou moeten ronddolen in het donkere, kille Schaduwland. Hoewel het moeilijk is iemand te doden die beschikt over het eeuwige leven, is het niet onmogelijk. Wanneer ze geraakt worden op hun zwakke plek, is hun ziel onherroepelijk verloren. Terwijl Damen en Ever op zoek gaan naar een middel om de vloek ongedaan te maken, zet Roman een nieuwe valstrik op.
Het maken van keuzes staat centraal in deze roman: wens je iemand het leven van een Onsterfelijke toe, in de wetenschap dat de kans bestaat dat hij ooit terecht zal komen in het eeuwige niets? Wat is belangrijker: het eeuwige leven op aarde, of in het hiernamaals?
Vrije wil en het maken van keuzes komen ook aan bod wanneer Jude ten tonele verschijnt. Hij blijkt de jongen te zijn die in Evers vorige levens steeds haar geliefde was, tot het moment dat ze Damen tegenkwam. Deze laatste deed er in elk van haar levens alles aan om de concurrentie uit te schakelen en hij is er dan ook van overtuigd dat hij haar vrije wil heeft weggenomen. In deze roman geeft hij Ever de kans om haar eigen weloverwogen keuze te maken.
Deze vraagstukken over vrije wil, alsook enkele nevenpersonages, zijn mooi uitgewerkt. Zo wordt bijvoorbeeld treffend weergegeven hoezeer Haven, Evers beste vriendin, ernaar snakt om ergens bij te horen. Het boek verliest echter heel wat van zijn geloofwaardigheid en spanning doordat Ever en Damen al snel een oplossing vinden voor het feit dat ze elkaar niet kunnen aanraken. Door middel van een dun laagje energie tussen hen, kunnen ze elkaar zelfs weer kussen. Damen moet er alleen voor zorgen dat hij nooit de controle verliest. Het feit dat voor nagenoeg elk probleem een magische oplossing bestaat, zorgt ervoor dat de plot meteen heel wat zwakker wordt. [Ilse Moens] Verberg tekst

Derde deel uit de serie 'De onsterfelijken'* over het 16-jarige meisje Ever. Zij zit op een Amerikaanse highschool, samen met haar grote liefde Damen die haar redde van de dood en haar daardoor, net zoals hij zelf is, onsterfelijk maakte. Op de school zit echter ook een jaloerse onsterfelijke jongen die een vloek over Damen uitspreekt, waardoor ze elkaar niet meer kunnen aanraken zonder in Schaduwland, een verschrikkelijk hiernamaals, te belanden. Bovendien ontmoet Ever een aantrekkelijke jongen waardoor Damen haar een tijd niet meer wil zien. Het verhaal is in de ik-vorm geschreven, maar het karakter van Ever blijft vlak, net zoals dat van de vele andere personages. Zonder voorkennis van de eerste twee delen is het verhaal nauwelijks te volgen en blijven er erg veel losse eindjes. De tekst is doorspekt met eindeloze dialogen en de gebeurtenissen verlopen traag met veel herhalingen. De gothic-sfeer beheerst een groot deel van het boek met daarnaast een schoolleven waarbij het gaat om rijkdom, uiterlijk, jaloezie en ingewikkelde zielenroerselen. Volle bladspiegel. Zeer matige ontspanningslectuur. Vanaf ca. 14 jaar. Verberg tekst