Vanuit Parijs (de Sacre Coeur is herkenbaar) vertrekt Liesbeth met haar kat Socrates naar haar grootmoeder Olga, om Kerstmis te vieren in het Victoriaanse huis in het dorp, waar ook buurjongen Edward haar opwacht. Samen hebben ze een herbarium, waarin alleen nieskruid (Hellaboris, ook kerstroos) nog ontbreekt. Edward belooft dat te gaan zoeken, maar verdwaalt. Op zolder ontdekt Liesbeth een oud boek, met portretten van beroemde roodharige vrouwen, onder wie ook haar grootmoeder en zijzelf! Als Olga vertelt over de buitengewone afkomst en gaven van deze vrouwen, en dat ze vervolgd werden omdat ze anders waren, merkt Liesbeth dat ook zij de gave van helderziendheid heeft, en samen met Olga vindt ze Edward terug in een diepe kloof. De indrukwekkende, sprookjesachtige illustraties in deze prentvertelling ademen een bijna mystieke sfeer. De iets te grote hoofden op de smalle hals, met de grote ogen, geven de mensfiguren een wat starre blik. De kleur rood speelt een belangrijke rol. Achterin een ‘stamboom’ (Veneficarum Stirpis) van de heksen, waarin enkele historische figuren zijn opgenomen, zoals Jeanne d'Arc en Mona Lisa. De tekst is vrij uitvoerig, en geschikt om voor te lezen aan kinderen vanaf ca. 6 jaar. Verberg tekst

De eerste illustratie maakt al duidelijk dat je een sprookjesachtig en sfeervol prentenboek mag verwachten. Bij valavond kijk je uit over de daken van een oude stad. Je ziet bij een dakraam een meisje dat haar poes probeert binnen te lokken. Liesbeth moet zich haasten want elk jaar brengt ze de Kerst bij haar oma door omdat haar ouders het te druk hebben in de winkel. Liesbeth is dol op haar oma en ze kan het goed vinden met de buurjongen Edward. Op school voelt ze zich eenzaam. Zowel de leraar als de kinderen kunnen niet overweg met haar gewoonte om zinnen van anderen af te maken. Oma en Edward vinden dit een gave en vooral Edward, die stottert, vindt dit erg fijn en comfortabel.

Op zoek naar een plantenboek op zolder bij oma, ontdekken de kinderen een ander, heel oud boek. Oma is boos en stuurt Edward naar huis. Na een tijdje blijkt dat Edward niet is thuisgekomen. Een zoekactie met het hele dorp levert niets op. 's Nachts kijkt Liesbeth stiekem in het oude boek en ontdekt een stamboom van heksen: Lilith, Lisa, Eleonora, Jeanne, en een portret van oma Olga en van zichzelf. Ze kan en wil het eerst niet geloven maar een gesprek met oma verzoent haar met haar speciale gave en ze beseft dat ze die geheim moet houden. Het is ook dankzij deze gave dat ze Edward op tijd terugvinden. 

Het verhaal is misschien niet zo sterk, maar het wordt treffend en gevoelig gebracht, waarbij het mooie taalgebruik opvalt. De paginagrote illustraties dompelen je helemaal onder in een feeërieke sfeer. Vaak kijken de figuren met hun grote ogen je haast dwingend aan. Interessant om op door te gaan is de suggestie dat tal van bekende vrouwen uit de wereldgeschiedenis heksen waren. Hun portretten met hun naam, geboorte- en sterfdatum vind je als een stamboom op de twee laatste pagina's. Het ligt voor de hand om kinderen meer informatie over hen te laten opzoeken en hen zo te leren kennen.

Verberg tekst