In het dorpje Heesstadt worden twee lijken gevonden. Ze zijn op afschuwelijke wijze om het leven gekomen. Er wordt gedacht aan een moordenaar. Maar daar blijft het niet bij. Steeds meer mensen overlijden aan hevige bloedingen. Heerst er een dodelijk virus in het plaatsje? Arend gelooft niet in een moordenaar of een virus. Hij voelt dat die gruwelijke doden iets te maken hebben met het bouwwerk uit een ver verleden dat tijdens graafwerken werd ontbloot. 



Het verhaal beslaat drie tijdsperiodes: we beginnen in de examenweek, springen dan een week terug in de tijd en eindigen een week later. Door vooruit te springen naar de moorden zorgt Tillema voor spanning en nieuwsgierigheid. Als lezer tast je mee in het duister naar de oorzaak van de gruwelijke moorden. Pas als het in het tweede deel gaat over de ontdekking van de week ervoor kom je meer te weten. We beleven de gebeurtenissen vanuit het standpunt van de zestienjarige Arend. Samen met zijn beste vriend Wouter en zijn crush Lieke maakt hij de horror mee van op de eerste rij. Zijn rol blijft echter niet beperkt tot toeschouwer. Gaandeweg ontdek je dat Arend en Wouter net iets meer met de dramatische gebeurtenissen te maken hebben. De zeventien behapbare hoofdstukken worden hier en daar onderbroken door een nieuwsbericht uit een krant. Die geven je als lezer extra informatie over de gebeurtenissen. Jammer genoeg ontbreekt het daar een beetje aan een overtuigende layout en worden de artikels te vertellend geschreven. Aangezien de personages (en de doelgroep) overwegend via berichten communiceren kunnen ook chatsessies niet ontbreken. Inhoudelijk vormen die niet echt een meerwaarde, het gaat louter om een kleine afwisseling van stijl. Erik Jan Tillema stelt de liefhebber van horror niet teleur. Hij vertelt met veel aandacht voor details de gruwelijke aanvallen en moorden. Het gaat wel wat verder dan even gezellig griezelen. De manier waarop de slachtoffers vermoord worden en de beschrijving van de omgeving als het kwade het overneemt, leunen erg aan bij 'the Upside down' uit de kaskraker Stranger Things. Het geschiedkundig aspect dat Tillema in het verhaal verweven heeft zou een prima insteek zijn voor een nieuwe reeks: de God Wodanaz (Odin, de Germaanse oppergod), de hunebedden en de Woodhenge. Interessante verwijzingen naar het Neolithicum. Horror vermengd met een vleugje geschiedenis! 



Woodhenge: spanning, horror, dood en veel bloed. Niet voor gevoelige lezers. Nog niet genoeg gegriezeld? Erik Jan Tillema schreef ook Hellenacht en Het huis in de polder.