Daan (17) zit in de examenklas van de havo en speelt in een band. Hij belandt in het ziekenhuis en blijkt een hersentumor te hebben. Daar ontmoet hij Nadia (15). Zij heeft een overdosis pillen genomen en haar pols gesneden. Daan is vol levenslust en wil leven. Hij voelt zich aangetrokken tot de stille Nadia. Er ontstaat een vriendschap en Nadia krijgt heel langzaam weer vertrouwen in de ander. De behandelingen van Daan slaan niet aan. Terwijl zijn levensverwachting kort is, begint Nadia voorzichtig te geloven in haar toekomst. De auteur schrijft eerlijk en zonder opsmuk. Het verhaal van Daan maakt indruk en is geloofwaardig. Nadia's verhaal is realistisch, maar door de thuissituatie stereotieper. Haar problematiek en behandeling zijn invoelbaar beschreven. Het ik-perspectief wisselt per hoofdstuk. De gemoedstoestand van de hoofdpersonen is zichtbaar door de grijstinten van de pagina's. Een iets forser lettertype zou de leesbaarheid op donkergrijze pagina's ten goede zijn gekomen. Fijn verhaal zonder vals sentiment. Een aanrader voor jongeren die ook genoten hebben van John Greens 'Een weeffout in onze sterren' en 'Zac & Mia' van A.J. Betts. Vanaf ca. 15 jaar. Verberg tekst