Conservatrice van het Hortamuseum Françoise Aubry heeft al talrijke publicaties over Horta op haar naam staan. Dit nieuwe boekje sluit nauw aan bij het eerder verschenen Victor Horta in Brussel (Lannoo, 1996), maar onderscheidt zich door een chronologische volgorde en een aanduiding van wandelmogelijkheden. Dat laatste houdt niet veel meer in dan drie kaartjes waarop de 23 panden gelokaliseerd worden. Achteraan volgt een lijstje met praktische inlichtingen over de enkele panden die bezocht kunnen worden. Een concrete wandeling zal de lezer dus nog zelf moeten uitstippelen. Art nouveau: wandelingen in Brussel van Louis Meers (De Leeswolf 2006, p. 766) biedt wat meer hulp.

Horta's overgebleven Brusselse realisaties worden dus chronologisch overlopen, van het Huis Matyn (1890) tot het Centraal Station (1910-52). De meeste panden worden bondig besproken, maar de beroemdste (Tassel, Van Eetvelde, Solvay, PSK, zijn eigen woning) worden uitgebreider voorgesteld. Het beeldmateriaal is knap, met historische en hedendaagse foto's, detailopnames, grondplannen en schetsen. Aubry situeert de panden steeds in de evolutie van Hortas stijl en haalt de specifieke kenmerken en architecturale hoogstandjes naar voren. Ze wijst vaak op gewijzigde situaties, verdwenen elementen en recente restauraties. In tussenhoofdstukken belicht ze enkele bijzondere aspecten van Horta's bouwkunst: de glazen koepels, het gebruik van glas-in-lood, de waren, het verdwenen Volkshuis etc. Aubry formuleert precies, maar vergeet daarbij wel eens dat de geïnteresseerde leek ? op wie dit boekje toch gericht is ? niet beschikt over het uitgebreide architecturale vocabularium dat zij hanteert. [Chris Bulcaen] Verberg tekst