Aap woont in een boom in het bos en verlangt zo naar de zee en de horizon, dat hij erover droomt. Hij overwint zijn angst voor de tocht naar zee en vertrekt. Onderweg in het bos valt hij pardoes in het hol van Mol. Mol blijkt honkvast en zorgzaam. Hij haalt zijn kennis meestal uit boeken, de zee wil hij echter wel eens in het echt zien. De nieuwbakken vrienden gaan samen op pad. Na twee dagreizen komen ze aan bij de zee. Mol installeert zich op het strand met een boek. Aap plonst in het water en herbeleeft zijn droom.
Nadien spelen Aap en Mol samen met de bal, picknicken en maken een kampvuur. Dan krijgt Mol heimwee. Aap wikt en weegt: alleen aan zee is niet zo fijn. De twee vrienden gaan samen weer naar huis en wie weet, komen ze nog wel eens een dagje naar zee.
Dit verhaal over reislust, heimwee en vriendschap in elf korte stukjes is eenvoudig en rechtlijnig opgezet volgens een klassiek patroon. De held verlangt naar elders en gaat op reis. Een eerste kleine hindernis leidt tot de ontmoeting met een reisgenoot. Er zijn hindernissen (verdwalen) en angsten die ze samen overwinnen. Als het doel wordt bereikt, is de voldoening van korte duur. De reis en de gevonden vriendschap blijken belangrijker en de reizigers keren — ouder en wijzer — naar huis terug.
Soms wil Gitte Spee te veel uitleggen en beschrijft ze letterlijk wat er op de plaat te zien is, zoals bij de droomsequentie waarin Aap in zee zwemt. Dat is jammer, want de sfeervolle aquarelprenten zijn, in al hun eenvoud, sprekend genoeg. Bovendien slopen er wel wat cliches in de tekst: 'Aap wil snel naar zee, maar wel met Mol want alleen is maar alleen.' of '[...] over heuvels en door dalen'. Elders treft ze wel de juiste toon: '''Ik ben Aap", zegt Aap, “het ging per ongeluk. Ik was op zoek naar de zee en viel toen zomaar door de grond.”' Soms speelt Spee heel doeltreffend met herhaling en alliteratie: 'Hij weet nu de weg en wie weet wil Mol toch weer een keertje mee. Niet voor lang nee, maar voor een dagje, een dagje aan zee.' 
De illustraties in Spees typische stijl — zwarte lijntekening in inkt met pastel en waterverf op een witte of pastelkleurige achtergrond — wisselen in grootte. Op enkele opvallende accenten na, een knalrode bal en de rode broek van Aap, overwegen de pasteltinten. Op de schutbladen geeft een collage van voorbereidende schetsen met korte aantekeningen een idee van het tekenproces van het boek. Door de luchtige lay-out met veel witruimte oogt het boek meer als een prentenboek dan een voorleesboek. De plaat waar Aap uit het hol van Mol klimt, is mooi voorbeeld van efficiënt gebruik van bladspiegel en illustratie. Naast de tekst is de bladzijde op een strook na leeg, en toch is dit een van de sprekendste prenten. Waar de verteller Spee soms veel woorden nodig heeft, is de illustratrice Spee duidelijk trefzekerder.
Een rustig, klassiek opgezet voorleesverhaal voor de oudste kleuters, dat het vooral moet hebben van de sfeervolle illustraties. [Sofie Müsing] Verberg tekst

Aap bivakkeert hoog in de boom. Hij droomt ervan om de zee te zien. Tijdens zijn zoektocht valt hij in een donker gat, het huis van Mol. Samen gaan ze op weg om zee en strand te traceren. Heerlijk blijkt het daar, maar uiteindelijk doet het motto ‘oost west, thuis best’ opgeld. Het prentenboek in langwerpig formaat – prima passend bij het boomperspectief van Aap – kent vrij veel tekst, daarom is het handig dat de tekst is onderverdeeld in elf hoofdstukjes, zodat gedoseerd voorlezen mogelijk is. Het boek is fraai uitgegeven op dik glanzend papier, met op de schutbladen allerlei potloodschetsen van Aap en Mol. De met krijt, potlood en inkt omlijnde illustraties met zachte kleuren zijn dromerig, uiterst sfeervol en ontroerend. Ze zijn variërend in grootte. Leuk detail dat boekenwurm Mol onder alle omstandigheden een boek bij zich draagt. Een vertederend prentenboek over vriendschap en nieuwsgierigheid, maar ook de heimwee naar het oude vertrouwde eigen stekje. De auteur illustreerde en schreef veel (prenten)boeken, waaronder de boeken over Meneer Big. Vanaf ca. 5 jaar. Verberg tekst

Aap woont in een hoge boom in het bos. Dat is altijd zo geweest. Zo af en toe krijgt Aap toch zin om eens uit die boom te klimmen en de wijde wereld in te trekken. Van waar hij woont kan hij de zee zien. Dat vindt hij heel mooi. Die nacht droomt hij er over: hij zwemt in zee, speelt op het strand met vrienden en vindt dat allemaal fijn. Als hij wakker wordt en regen op zijn snoet voelt, staat zijn besluit vast. Hij gaat naar zee! Onderweg is hij toch wat bang. Zou hij wel de goede kant op gaan? Had hij zijn boom wel moeten verlaten? Volop weggezonken in zijn gepieker valt hij in het hol van Mol. Mol is heel lief, geeft Aap soep en leest hem voor. Aap is erg blij met zijn nieuwe vriend en vraagt of Mol wil meegaan naar zee. Dat wil Mol wel en samen gaan ze op pad. Onderweg krijgen ze het moeilijk: Mol heeft last van de zon en ziet niet goed. Zoals echte vrienden dat doen, helpen ze elkaar zo goed als ze kunnen. Dan bereiken ze eindelijk de zee. Aap heeft het enorm naar zijn zin. Het is net als in zijn droom. Mol vindt het wat minder fijn: hij kan geen gangen graven, want alles stort meteen in. Mol mist zijn eigen, knusse hol. Aap staat voor een moeilijke keuze: aan de zee blijven of mee gaan met Mol? Het thema ‘Oost west, thuis best’ komt hier goed naar voor. Voor Mol is dat erg duidelijk, maar ook bij Aap blijkt dat hij zich goed voelt op zijn oude, vertrouwde plek. Het andere thema ‘vriendschap’ is ook overduidelijk. Een vriend laat je niet in de steek, dat heeft Aap goed begrepen. Het boek is uitgegeven in een langwerpig formaat. Dat is een meerwaarde omdat die hoge boom van Aap zo nog beter uitkomt. De illustraties zijn, net zoals de tekst, van Gitte Spee. Zachte kleuren in een dromerig sfeertje vormen de hoofdtoon. De sfeer is goed en kinderen zullen zich zeker aangesproken voelen door deze prenten. Het verhaal leest vlot, maar bevat wel redelijk veel tekst. Gelukkig is die onderverdeeld in korte hoofdstukken. Dat maakt ook het voorlezen wat gemakkelijker.

Verberg tekst