Hoewel Henning Mankell in Zweden en daarbuiten dankzij de bejubelde 'Wallander'-reeks voornamelijk bekend is als misdaadauteur, maakt hij ook furore als schrijver van romans. In navolging van het succes van zijn misdaadtitels worden ook zijn romans nu een voor een in het Nederlands vertaald. Zo verscheen bij uitgeverij De Geus De Daisy sisters, dat Mankell al in 1982 in het Zweeds publiceerde.

De roman vertelt het verhaal van drie generaties vrouwen die geboren worden en opgroeien op een vrij laag treetje van de Zweedse sociale ladder. Elk op hun manier proberen de vrouwen hun schijnbaar onontkoombare toekomst ? een leven als fabrieksarbeidster met een huwelijk waarin ze niet echt gelukkig zijn ? te ontwijken, maar het lot lijkt hen steeds voor te zijn. Mankell schetst op treffende wijze hoe de levensloop van bepaalde mensen ook in de twintigste eeuw nog sterk gedetermineerd kan zijn, ook al doen ze nog zo hard hun best om tegen de stroom in te zwemmen. De vrouwen die de auteur portretteert, wekken meteen sympathie op bij de lezer, en je kan moeilijk anders dan vanop de zijlijn voor hen te supporteren.

In De Daisy sisters komen Mankells kwaliteiten als misdaadauteur vaak even gluren aan de oppervlakte. Net zoals hij in zijn thrillers een treffend portret van zowel misdadigers als rechercheurs wist te schetsen, zo tekent hij ook hier een schitterend beeld van de vrouwen in de hoofdrol. Mankell slaagt erin om hun psyche op een indringende, gedetailleerde en bovenal geloofwaardige manier weer te geven, en bovendien perfect in lijn met de evoluerende mentaliteit in de loop van de twintigste eeuw. Af en toe gaat hij echter iets te ver in de weergave van de innerlijke denkwereld van de hoofdpersonages: soms wordt er zo lang over gedaan om hun gewetensconflicten te beschrijven dat de nood naar een passage met iets meer actie hoog wordt.

Verder verloochent Mankell zijn roots duidelijk niet: hij kan het niet laten om regelmatig te demonstreren hoe goed hij het opbouwen van spanningsbogen meester is. Er komt slechts zelden een echt spannende of misdadige scène voor in het boek, maar Mankell toont de hele roman door dat hij de touwtjes van zijn verhaallijnen perfect in handen heeft, waardoor de aandacht van de lezer zelden verslapt.

In zijn romans schrijft Mankell op dezelfde manier als in zijn misdaadseries: het verhaal zelf primeert, de taal is daaraan ondergeschikt. Wie meegesleept wil worden in een beklijvende plot is bij Mankell dus aan het juiste adres, maar voor virtuoos taalgebruik moet je bij hem niet aankloppen. Niettemin is De Daisy sisters een roman die er stáát. [Lore Aertsen] Verberg tekst

De vooral vanwege zijn politieromans met rechercheur Wallander in de hoofdrol wereldwijd geliefde Zweedse auteur (1948) beschrijft in deze in 1982 in het Zweeds verschenen roman het leven van een aantal vrouwen (moeders, dochters en vriendinnen) tussen 1941 en 1981. Hij vermengt de persoonlijke lotgevallen met de veranderende sociaal-historische context tussen oorlog, economische vooruitgang en de vrouwenbeweging met ‘zelfverwerkelijking’ als de rode draad. Tijdens een fietstocht door Zweden noemen de 17-jarige Elna en haar vriendin Vivi zich ‘de Daisy Sisters’ en dromen van een opwindend leven met ongekende mogelijkheden. De dromen worden echter ruw verstoord als Elna door een dronken grenssoldaat wordt verkracht. Het resultaat is dochter Eivor. Ook haar dromen en wensen vallen ruw door mannelijk geweld in duigen. In nuchtere, zeer directe taal, voorzien van zeer veel details verkondigt Mankell (soms wat langdradig) zijn boodschap: pas de herkenning en erkenning ervan dat het individu onderdeel van een geheel is, stelt hem in staat zich zelf te vinden. Gebonden; kleine druk. Verberg tekst