Wanneer waait die trilogie-trend nu eindelijk eens over? Oké, die driedelige verhalen kunnen soms een meerwaarde bieden voor de lezer. Je krijgt immers meer tijd om de personages beter te leren kennen en mee te stappen in hun wereld. Maar de auteur moet je in het eerste deel wel meteen weten mee te slepen: boeiende personages introduceren, een plotlijn uitzetten en afwerken, en een grotere overkoepelende verhaallijn voor het volgende deel introduceren. Het is vooral bij dat laatste dat Witte kat de mist in gaat. Het verhaal begint nochtans erg sterk: de zeventienjarige Cassel staat midden in de nacht in zijn ondergoed op het dak van het internaat waar hij verblijft. Het laatste wat hij zich herinnert, is dat hij een witte kat achtervolgde, de kat die al een tijdje door zijn dromen spookt. Uiteindelijk landt hij weer veilig met beide voeten op de grond, maar hij wordt wel geschorst. Het is meteen duidelijk dat niemand op school Cassel echt vertrouwt, want hij komt uit een familie van vloekwerkers, ‘mensen die de macht hebben om met slechts één vingeraanraking emoties, herinneringen, geluk of zelfs een heel leven te manipuleren.’ Om zulke aanrakingen te vermijden draagt iedereen handschoenen. Cassel zelf is geen vloekwerker en heeft zich daarom altijd een buitenbeentje gevoeld in zijn familie. Bovendien laat zijn oudste broer, Philip, hem nooit vergeten dat hij bij hem in het krijt staat. Zijn twee broers, Philip en Barron, hebben Cassel immers een paar jaar geleden geholpen de sporen uit te wissen van een moord. Zelf weet hij niet meer wat er precies gebeurd is, maar hij ziet nog hoe hij met een mes in zijn hand en een grijns op zijn gezicht over het lijk van Lila, zijn beste vriendin, gebogen stond. Lila was de dochter van meneer Zacharov, het hoofd van de criminele bende waar Philip, Barron en hun opa voor werken. Na het nachtelijke uitje op het dak is Cassel zijn slaap- en geheugenproblemen grondig beu en gaat hij op onderzoek uit. Beetje bij beetje ontrafelt hij onaangename geheimen over zijn broers, maar ook over zichzelf… Et voilà, alle bouwstenen voor een pageturner zijn er. Helaas wordt de plot na de openingsscène erg voorspelbaar en is er van echte spanningsopbouw weinig sprake. De cliffhangers blijven uit en vragen als 'Wat wil die witte kat?' worden vrij snel opgehelderd. Black werkt de originele en mysterieuze wereld van de vloekwerkers wel heel goed uit en gebruikt hiervoor een vlotte taal die in de Nederlandse vertaling zeker overeind blijft. Het probleem ligt vooral bij de nogal kleurloze personages en dan vooral bij het humorloze hoofdpersonage Cassel. Zijn antipathieke karakter maakt het erg moeilijk met hem mee te leven. Bovendien wordt er zoals gezegd geen echte aanzet gegeven voor een tweede deel. Het einde is origineel en onverwachts, maar zou vreemd genoeg nog sterker zijn mocht er geen vervolg meer komen. [Tine Poesen] Verberg tekst

Cassel (17, ik-figuur) wil het liefst een leven leiden van een gewone kostschooljongen, maar wordt tegen wil en dank betrokken bij de strijd om de macht tussen twee maffia-achtige families. Hij komt van het ene gewelddadige avontuur terecht in het andere en komt tot de conclusie dat hij er niet aan ontkomt, om zijn eigen herinneringen boven te halen en de waarheid met betrekking tot de moord op zijn vriendin Lila boven tafel te krijgen. Zijn familie bezit duistere gaven (vloeken), maar hij niet. Zijn moeder zit in de gevangenis en zijn broers kan hij niet vertrouwen. Er gebeuren angstaanjagende dingen, waarbij geweld niet geschuwd wordt. Door de goed opgebouwde spanning neem je een aantal onduidelijkheden voor lief, die in de loop van het verhaal worden uitgelegd. Goed geschreven in een vloeiende stijl. Het ik-perspectief versterkt de identificatie. Genuanceerde karakterbeschrijvingen. Eerste deel van de trilogie 'Vloekwerkers'. Op het omslag staat Cassel, met een witte kat in zijn armen. In het Engels verschenen onder de titel 'White cat'*. Vanaf ca. 15 jaar. Verberg tekst

Cassel, een zeventienjarige jongen, komt uit een familie van vloekwerkers. Vloekwerkers hebben de gave om met een aanraking met hun blote hand, mensen te manipuleren. Ze kunnen iemands herinneringen wegvegen, iemand laten moorden of stelen, iemand geluk bezorgen, iemand veranderen in een ander persoon of wezen ...
Cassel denkt echter dat hij de enige niet-vloekwerker in zijn familie is. Zijn vader is dood, moeder zit een gevangenisstraf uit voor diefstal en dan zijn er nog zijn opa en zijn broers Barron - een geheugenwerker - en Philip. Toen Cassel veertien jaar oud was, heeft hij zijn vriendinnetje Lila vermoord. Dat denkt hij althans. Maar wie is dan die witte kat die overal in zijn omgeving opduikt? Hij ontdekt dat hij ongewild in een complot verwikkeld is om Zacharov, de vader van Lila, te vermoorden. Gaandeweg wordt een tipje van de sluier opgelicht, de puzzelstukjes vallen ineen en er komt klaarheid in het hele verhaal.
Het verhaal komt wel heel traag op gang, de eerste honderd bladzijden gebeurt er bitter weinig. Het komt ook redelijk verwarrend over.
Verberg tekst