Het is eind 1999, het nieuwe millennium staat voor de deur. De hoogbejaarde Ada verhuurt een kamer aan Lara, een jonge kunstenares. Wanneer Lara op haar kamer een oude foto van een meisje vindt, bewerkt ze die op haar computer zodat het een vrouw van vijftig wordt. Wat ze niet weet, is dat het meisje op de foto Ada's dochter is, die het contact met haar moeder twintig jaar geleden verbrak. Wanneer Lara de bewerkte foto aan haar huisbazin toont, is dit het begin van een groot misverstand. Ada begrijpt niet hoe Lara aan een foto van haar dochter komt. Betekent dit dat ze haar dochter binnenkort in het echt gaat terugzien? Lara heeft geen idee waarom de huisbazin zo van streek is.

Alles nieuw is een roman met beelden. Van Leeuwen wilde een verhaal vertellen met meer dan woorden alleen. Daarom heeft ze sommige passages niet verwoord, maar verbeeld. Ze maakt ook beelden van de woorden: ze speelt met typografie en indeling van de bladspiegel. Soms moet je het boek 360 graden ronddraaien om alles te kunnen lezen.

Alles nieuw lijkt in veel opzichten op Vrije vormen (Querido, 2002), Van Leeuwens eerste roman voor volwassenen. Opnieuw ontmoeten we een kunstenares die de wereld op een eigenzinnige manier interpreteert. Net als Dok uit Vrije vormen ziet Lara dingen die andere mensen niet opvallen, maar ziet ze ook een heleboel dingen niet, met alle gevolgen vandien. Opnieuw staat het onvermogen van mensen om elkaar echt te begrijpen centraal. Er mag dan wel sprake zijn van een generatiekloof tussen Ada en Lara, ook met hun leeftijdsgenoten voelen beide vrouwen zich vaak weinig verbonden. Ada zegt dat ze met andere bejaarden enkel haar leeftijd gemeen heeft, en tussen Lara en Flor klikt het misschien wel op seksueel vlak, een gesprek voeren gaat hen heel wat minder goed af. Aanvankelijk heeft al dit onbegrip nog een erg komisch effect, maar wie Vrije vormen gelezen heeft blijft op zijn hoede. Want bij Van Leeuwen worden heel alledaagse taferelen plots allesbehalve onschuldig. De lezer is bij deze gewaarschuwd.

Ondanks het geslaagde grafische experiment haalt Alles nieuw niet helemaal het niveau van zijn voorganger. Vrije vormen is een subversief, maatschappijkritisch boek dat spijkers met koppen slaat. Alles nieuw blijft wat meer aan de oppervlakte. De symboliek van tegenstellingen en gelijkenissen (oud en jong, terugblikken naar het verleden en vooruitkijken naar de toekomst, heel verschillende mensen die toch in hetzelfde huis wonen) is wel knap in mekaar gestoken, maar brengt niet echt iets nieuws, biedt niet echt een meerwaarde, en moet daardoor aan impact inboeten. Maar laat dit de lezer vooral niet ontmoedigen: Alles nieuw blijft een bijzonder boek dat absoluut de moeite waard is. Het is gewoon niet evident om Vrije vormen op te volgen. [Johanna Cassiers] Verberg tekst

Dit is de tweede volwassenenroman, na ‘Vrije vormen’ in 2002, van dit multitalent (1952, cabaretier, dichter, romanschrijver, kinderboekenschrijver, illustrator, zowel bekroond met Gouden Penseel als Griffel). In deze roman krijgt haar tekentalent ook een plaats. De tekst wordt niet alleen afgewisseld met tekeningen, maar ook met gephotoshopte afbeeldingen, getypte brieven en typografische woordbeelden. Deze voegen allemaal iets toe aan het verhaal, dat verder vrij traditioneel verteld wordt. In elkaar afwisselende hoofdstukken komen twee vrouwen aan het woord die in hetzelfde huis wonen: (in de derde persoon) de huisbazin Ada, een oudere vrouw die worstelt met het verlies van haar dochter aan een commune en (in de eerste persoon) haar huurster, een jonge kunstenares die vertelt over haar projecten en haar vriendje. Zoals de hoofdstukken gescheiden zijn (ook in stijl: modern versus gedateerd), leven de twee vrouwen langs elkaar heen. Het onvermogen om te communiceren wordt in diverse relaties gethematiseerd. Van Leeuwen schrijft helder en gebeurtenisgericht, maar ook poëtisch en beeldend. Paperback, kleine druk. Verberg tekst