Een heks nodigt een hond, een kraai en een kikker uit om samen met haar kat een reisje door de lucht te maken. Het basisgegeven 'Dieren en dingen op reis' is bekend uit een hele cluster sprookjes: een kat vlucht weg uit de wereld nadat ze slapend onder een stoeltje door een krakend geluid (een wind) opgeschrikt wordt en ervan overtuigd is dat de wereld krakend vergaat. Op haar tocht komt ze een hond, een haan, een os en een zwaantje tegen die allemaal mee op de vlucht slaan en op haar mooie staart plaatsnemen. 's Avonds nemen ze hun intrek in een rovers- of wolvenhuis en jagen de oorspronkelijke bewoners weg door ze hevig te laten schrikken en te laten denken dat er een vreselijk monster in hun huisje woont... Zo luidt de Vlaamse variant van het beroemde dierensprookje waarin een aantal oude en afgedankte dieren samen naar Bremen trekken omdat hen aan het thuisfront enkel nog de dood wacht. Zij nemen hun intrek in een boshuisje dat aan rovers toebehoort en jagen hen met hun verschrikkelijk kakofonisch muziekspel weg...

Verwant met het voorafgaande verteltype is het kettingverhaal van Haantje en hennetje: een hen stikt in een graankorreltje. De haan organiseert daarop een begrafenis en gaandeweg komen er steeds meer dieren op de lijkwagen zitten. Tenslotte belanden ze met de wagen in de sloot en verdrinken. Andere voorwerpen die beslissen om samen op reis te gaan zijn Een boontje, een strootje en een kooltje vuur. Het komt ook voor dat dieren (een haan, een hennetje en een eend) en voorwerpen (een naald en een speld) plotseling besluiten om samen een gemeenschappelijke vijand te lijf gaan. Dit vreemde gezelschap wordt soms nog aangevuld door Een molensteen en een ei. De vijand of indringer komt door de rebellie van de dieren en voorwerpen steeds op een vrij gruwelijke manier om het leven.

Het voorliggende prentenboek heeft enkele motieven uit de opgesomde sprookjes behouden. Aan de reis komt ook hier een abrupt einde omdat de bezem breekt en iedereen naar beneden tuimelt. Maar dan neemt het verhaal nog een onverwachte wending: de heks dreigt in de keel van een verschrikkelijke draak te belanden. Gelukkig redt een onbekend vierkoppig monster dat uit een modderpoel opduikt en vreselijk kabaal maakt haar van een wisse dood... Haar reisgenoten hadden deze list bedacht. Echt wreed of grenzeloos grotesk wordt het nooit. De heks tovert uit dankbaarheid een heel comfortabele reisbezemsteel die aan ieders wensen en noden voldoet: "Met een stoel voor de heks en de hond en de kat. Met een nest voor de kraai, en een bubbeltjesbad voor de kikker. 'Vooruit.' riep de heks. 'Stap maar op!' Toen nam ze haar stafje en tikte -klop-klop- op de bezemsteel en... Zzzoefff! Daar gingen ze!" De zeer luchtige, scherp afgelijnde tekeningen van Axel Scheffler maken van Stap maar op mijn bezemsteel ook een leuk kijkboek.

[Harlinda Lox] Verberg tekst

Een vrolijke heks zoeft samen met haar poes door de lucht. Onderweg verliest ze niet alleen haar hoed, maar ook haar strikje en toverstaf. Gelukkig zijn er de hond, de kikker en de kraai die haar verloren spullen terugbrengen. In ruil daarvoor mogen ze mee op de bezem. Een heks, een poes, een kraai, een hond en een springende kikker op één bezem is om problemen vragen. De bezem breekt. De dieren eindigen in het moeras, de heks oog in oog met een draak. De draak wordt verjaagd door een blubberig moerasmonster dat kwaakt, blaft, krast en miauwt. Samen met de dieren tovert de heks een nieuwe comfortabele bezem.
Stap maar op mijn bezemsteel van Julia Donaldson is een vrolijk verhaal over helpen en geholpen worden. Het is jammer dat ze op de tekeningen met andere ingrediënten komen aandraven dan in het verhaal worden beschreven. Het verhaal heeft een positief en toch wel verrassend einde. Kinderen worden uitgenodigd om het verhaal mee vorm te geven door een steeds weerkerend patroon in het verhaal en de korte rijmpjes. Het ritmische rijm, met hier en daar alliteraties, primeert soms op de woordkeuze, met gekunstelde zinnen en soms vreemde woordkeuze tot gevolg.
De ingekleurde tekeningen zijn niet meteen verrassend, toch zijn er hier en daar leuke details die het verhaal mee vormgeven. Naast de algemene tekeningen zetten de fragmenttekeningen kinderen aan tot het meelezen van het verhaal, anderzijds laten de illustraties weinig ruimte voor de verbeelding en creativiteit van de kinderen. De illustraties onderbouwen de verhaallijn en voegen zelf weinig nieuwe elementen toe. De donkere achtergrond schept echter een te grimmige sfeer voor een lieve heks die het moet hebben van haar glimlach en fonkelende kraalogen.
Dit boekje is geschikt voor kinderen vanaf vijf jaar. Het verhaal kan voorgelezen worden of de kinderen kunnen het aan de hand van de tekeningen zelf vertellen. Het woordgebruik en lettertype, dat doet denken aan heksenletters, maakt het moeilijk voor eerste lezers om het verhaal zelfstandig te lezen. In tegenstelling tot de illustraties wordt de tekst altijd weergegeven op een witte achtergrond, wat de leesbaarheid ten goede komt. [Sarah Kumar] Verberg tekst

Een vrolijk heksje vliegt met haar poes op een bezemsteel. Onderweg pikt ze, als dank voor bewezen diensten, een hond, een kraai en een kikker op. Als de kikker onverwacht een sprongetje maakt, breekt de steel. De dieren vallen in het moeras en het heksje belandt daarnaast. Dichtbij een vurige draak die wel zin heeft in 'heks op een stokje'. Als hij wil toehappen, stijgt uit het moeras een veelkoppig, blubberig monster op. De draak vlucht, het monster valt uiteen in de vrienden van de heks. De heks tovert een mooie nieuwe bezemsteel die van alle gemakken is voorzien. Ze gaan samen comfortabel op weg. Vrolijk prentenboek met goede afloop. De tekst op rijm is gedrukt in een wat onregelmatige (heksen)letter. Nogal populair taalgebruik en niet altijd vlot lopend rijm. Weinig verrassende tekenstijl met zo nu en dan aardige details. Vrij donkere tekeningen zorgen voor een wat sombere uitstraling. De tekeningen beslaan meestal anderhalve pagina met daarnaast de tekst in een witte kolom. Vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst

Een echte heks met een wrat op haar neus, vliegt met haar kat op haar bezem door de lucht. Maar de wind blaast haar heksenhoed weg. Een gedienstige hond brengt de hoed naar de heks en vraagt in ruil een plaatsje op de bezem. Met z'n drieën vliegen ze verder tot de heks het strikje uit haar vlecht verliest. Het wordt gevonden door een knalgroene kraai. Die heeft ook zin in een ritje en dus vliegen ze met vier verder. Er steekt een storm op en die blaast de toverstaf van de heks weg. Hij valt in een modderig slootje. Een kikker vindt hem. Ook de kikker mag mee op de bezem, die nu wel heel zwaar geladen is. Het gevolg laat zich raden: de bezem breekt en alle dieren vallen eraf in een zompig moeras. De heks durft niet te landen want in dat moeras staat een vurige draak en die buldert: Dat krijg ik niet vaak, een heks op een stokje, als lunch of diner, geroosterd, met pindakaas: Heksensaté! Maar als de draak de heks te pakken krijgt, rijst uit het moeras een vierkoppig monster op, dat roept: Laat los! Scheer je weg, deze heks is van mij! Voor een heks is het een klein kunstje om een nieuwe bezem te toveren, met meer comfort deze keer en ons vijftal zet de reis voort. Een leuk en grappig stapelverhaal met een hoop veelzeggende bijvoeglijke naamwoorden: zompig moeras, knalgele lissen, vierkoppig monster, gitzwarte zeeën, vurige draak ... Net als in de andere boeken schuwt de auteur de moeilijkere woorden niet. Daarom is dit boek ook een uitdaging voor kinderen die de leestechniek net onder de knie hebben. De vertaling is ook weer meer dan behoorlijk en de prenten kunnen de leespret alleen maar verhogen.

Verberg tekst