In 1911 stopt Jean kort voor haar vertrek bij de Singer-fabriek een briefje in een naaimachine. De eerste eigenaar van de machine is Kathleen en zij geeft de naaimachine weer door aan haar dochter Connie. Via haar komt hij bij Ruth en ten slotte vindt haar zoon Fred hem in de flat van zijn grootouders. In eerste instantie wil Fred hem wegdoen, maar de naaimachine blijft aan hem trekken en hij besluit te gaan naaien. Niet veel later vindt hij een aantal notitieboekjes in de machine en dat doet hem besluiten om het verhaal van de Singer te achterhalen. Een origineel onderwerp voor een roman: een naaimachine. En de opzet van het verhaal doet niet onder wat betreft originaliteit. Door de vier verschillende verhaallijnen die zich elk in een andere tijd afspelen en elkaar voortdurend afwisselen blijft het boeiend en hoewel het al snel begint te dagen hoe alles ongeveer in elkaar steekt, blijf je tot het einde in het ongewisse hoe het nu precies zit. Wel zijn sommige fragmenten een beetje langdradig en saai, waardoor je soms even moet doorbijten. Maar als je dat doet, word je wel beloond. De Britse auteur, die een eenmanszaak in het kleuren van stoffen runt en minstens negen naaimachines bezit, liet zich voor deze roman inspireren door haar oude Singer-naaimachine. Verberg tekst