Over Opwaaiende zomerjurken is nagenoeg alles al gezegd en geschreven. Bij de dertigste verjaardag van het verschijnen van dit debuut van Oek de Jong (de eerste druk verscheen in september 1979) is er echter voor gekozen om de roman uit te geven als luisterboek, voorgelezen door Gijs Scholten van Aschat. Het boek werd 30 jaar geleden heel positief onthaald en ondertussen is het niet meer weg te denken uit de leeslijstjes van middelbare scholen. Een positie die niet onverdeeld positief is, omdat dit een typische roman is die door slechts een beperkt publiek wordt geapprecieerd.

De verhaallijn is bijzonder vaag en daardoor moeilijk te volgen. Het gaat hier dan ook niet om een verhaal, maar over de beleving van het hoofdpersonage Edo in drie episodes. Eerst ontmoeten we Edo tijdens een zomer in de jaren '50, samen met zijn moeder. Hij heeft een probleem met zijn oog, waardoor hij een ooglapje moet dragen. Hij ziet slecht en dat maakt hem heel erg onzeker. Het is tijdens die zomer dat het beeld van de opwaaiende zomerjurken uit de titel van het boek opduikt: een beeld dat de onbekommerdheid weergeeft die later almaar minder evident zal worden. In de tweede episode is Edo 17. Hij logeert bij zijn oom en zijn tante Simone, en hij wordt verliefd op tante Simone. Daar heeft hij veel moeite mee en zijn gevoelens verwarren hem. In het derde deel is Edo een schrijver van 27 en verbreekt hij zijn relatie met vriendin Nina, vanuit een destructieve houding. Meer dan ooit worstelt hij met zichzelf, wat hem er zelfs toe brengt zichzelf te verwonden.

Opwaaiende zomerjurken wordt helaas niet beter of makkelijker wanneer het voorgelezen wordt, en dat is dus geen hulp voor al wie het nooit uitgelezen kreeg of het ongelezen in de boekenkast heeft laten staan. Onvermijdelijk duikt dus weer de vraag op of het boek indertijd niet overgewaardeerd werd en dat nog steeds wordt. De gedachten en worstelingen van Edo worden verondersteld universeel en tijdloos te zijn, maar komen nu wereldvreemd over. Geen van de drie episodes hebben veel voeling met de dingen waarmee leeftijdsgenoten van Edo vandaag worden geconfronteerd.

Het voorlezen zelf daarentegen is quasi perfect. De aangename stem van Scholten en zijn voeling met de tekst zorgen ervoor dat die uiterst professioneel wordt gebracht. En dat is uiteraard het belangrijkste bij deze uitgave. De rest was al 30 jaar bekend. [Bart Van der Bruggen] Verberg tekst

Integrale weergave van het bekende romandebuut* van de Nederlandse schrijver (1952). De drie episodes die beschreven worden hebben nauwelijks een plot en er zijn vrij weinig gebeurtenissen. Ze gaan over één persoon, de opgroeiende jongen Edo Mesch, die constant bezig is situaties en emoties te analyseren en daarin erg destructief te werk gaat, al is dat niet zijn bedoeling. Het boek werd afwisselend in de ik- en hij-vorm geschreven, maar handelt over een en dezelfde persoon. Ook verleden en tegenwoordige tijd werden door elkaar gebruikt: niet willekeurig, maar met een zekere ordening. De verhalen lopen niet geheel chronologisch in elkaar over. Een stijl van schrijven die intrigerend en indringend werkt. Deze fascinerende roman wordt voorgelezen door acteur Gijs Scholten van Aschat.