Een bijzonder en intrigerend boek. In wat deels een graphic novel en deels een roman is, vertelt de Britse auteur/illustrator, die in Nederland nog geen bekendheid geniet, over de ontmoeting tussen Ella, die leeft in 2017 en Mary, die leeft in 1982. Ella is pas verhuisd en kijkt vanuit haar raam uit op de ruïnes van weeshuis Thornhill. Haar verhaal wordt enkel in tekeningen verteld. Op een dag ziet zij een meisje ronddwalen in de verwilderde tuin van Thornhill. Dat meisje is Mary, met wie de lezer al kennis heeft gemaakt, doordat die haar dagboek leest. Mary wordt verwaarloosd en hevig gepest. Tot waanzin gedreven besluit ze Thornhill nooit meer te verlaten. Als geest doolt ze er in 2017 nog rond. Beide verhaallijnen complementeren elkaar op voortreffelijke wijze. Dit is echt een boek dat de lezer de plot laat ontrafelen. Spaarzaam zijn de woorden; des te krachtiger komt het verhaal aan. De illustraties zijn volledig in zwart-wit en spookachtig en sfeervol tegelijk. Het einde is zo sterk en akelig dat deze roman de lezer lang zal bijblijven. Een prestatie van formaat, die qua opbouw doet denken aan de boeken van Brian Selznick. Vanaf ca. 13 jaar. Verberg tekst

'Thornhill' vertelt twee parallelle verhalen: dat van Ella en dat van Mary. Ella is net verhuisd, op haar kalender zien we dat het maart 2017 is. Vanuit haar kamer kijkt ze uit op een groot, vervallen en spookachtig huis: Thornhill. Op een dag ziet ze in de overwoekerde tuin een meisje. Ella gaat op onderzoek uit. Mary leren we kennen aan de hand van haar dagboek. We schrijven 1982. Mary is een wees en verblijft in Thornhill, samen met nog enkele kinderen. Haar eenzaamheid is schrijnend en die is grotendeels te wijten aan de pesterijen van een ander meisje in het weeshuis.

De twee verhalen worden prachtig samengebracht. Ella’s verhaal ‘lees’ je door de bladvullende illustraties. Het zijn bijna geknipte filmfragmenten. Alles is nogal donker, in een wat gothic sfeertje. In de illustraties is er telkens een verbinding met Mary. Mary’s dagboek en geschreven tekst wisselen hiermee af. Het resultaat is een allesbehalve doorsneeboek. Er zitten graphic novel-elementen in, maar door de tekst valt het ook niet helemaal binnen dit genre. In ieder geval is het resultaat prachtig en intrigerend. Ella's verhaal wordt enkel geschetst door de illustraties en die verklappen veel: mama is overleden, papa werkt hard en laat, ze houdt van griezelverhalen, waaronder ‘De geheime tuin’, het boek dat Mary ook graag leest. Mary wordt als personage goed geschetst en verwoordt haar gevoelens uitvoerig in haar dagboek. Om zichzelf te onttrekken van de eenzaamheid en de pesterijen maakt Mary prachtige poppen, die ze koestert als haar dierbaarste bezit.

Stap voor stap kom je als lezer dichter bij de ontknoping: wat hebben deze twee meisjes, die elkaar nooit gekend hebben en in een andere tijd leefden, met elkaar gemeen? Hoe zijn ze aan elkaar verbonden? Hebben ze echt contact? Zoals de hele sfeer van het boek al laat vermoeden, mag je geen happy end verwachten. De vriendschap tussen Mary en Ella wordt bezegeld in een luguber en donker, maar vooral letterlijk, einde. De illustraties lijken wel uit een typische griezelfilm geplukt: donker, nacht, onweer, onheilspellende kraaien, een verwilderde tuin en het hoofd van een pop ... In ieder geval is het concept origineel en wil je meteen meer weten. Vanaf de eerste pagina wordt je nieuwsgierigheid geprikkeld. Gaandeweg komen daar veel vragen bij, vooral over Mary. Pam Smy maakte er een knap, origineel geheel van waaraan veel emoties te pas komen. Het bittere einde doet je even slikken en ergens blijf je toch met de vraag zitten: hoe kan dit nu? Knap boek en een aanrader!

Verberg tekst