Autisme is "een persuasieve ontwikkelingsstoornis met een kenmerkend patroon van kwalitatieve stoornissen in sociale interactie, communicatie en een beperkt repertoire van interesses en activiteiten." (14) En het "aantal mensen dat één of andere vorm van autisme heeft (lijkt) groter dan men aanvankelijk dacht". (14)

Vanuit ervaringen als thuisbegeleider, educatief medewerker en coördinator thuisbegeleidingsdienst bij de Vlaamse Vereniging Autisme kwam de auteur tot het onderzoeksopzet van dit proefschrift: uitzoeken waarom bij normaal begaafde volwassenen autisme zo dikwijls pas laattijdig gediagnosticeerd wordt en welke factoren daarmee verband houden. Zoals wel meer heeft dergelijk proefschrift twee delen. Het uitgebreide literatuuroverzicht in het eerste deel werkt toe naar een synopsis van de huidige inzichten in kenmerken en diagostiek van autisme. Er blijkt nog een grote behoefte te bestaan aan duidelijke criteria voor tijdige onderkenning, in het bijzonder bij personen met normale tot hoge intelligentie. Het tweede deel bevat een uitgebreide beschrijving van het eigenlijke onderzoek. Levensloop, diagnostische voorgeschiedenis en huidig functioneren van een groep volwassenen met een autistische spectrumstoornis worden bestudeerd ten einde het klinische beeld verder te verfijnen en op basis hiervan diagnostische aanbevelingen te formuleren. Want vroegtijdige diagnostiek biedt kansen om de verstoorde ontwikkeling nog bij te sturen en belemmerende effecten ervan zoveel mogelijk te beperken.

Dit proefschrift vraagt vertrouwdheid met vaktaal en wetenschappelijk onderzoek. Vakgenoten vinden beslist kritische bespreking in hun vakliteratuur en zullen dit onderzoeksverslag met genoegen ter kennis nemen. Andere belangstellenden kunnen allicht beter meer toegankelijke artikelen van de auteur over deze materie lezen. [Louis De Groof] Verberg tekst