Dwaal de wasbeer is verliefd op Hinde, die aan de andere kant van het bos woont. Omdat hij verlegen en wat dromerig is, vertelt hij het haar niet, maar schrijft hij haar iedere dag een gedicht, in de hoop dat Hinde begrijpt wie hij is. In dit boekje voor jonge lezers zijn die gedichten altijd eenvoudig en soms geslaagd, maar af en toe wel erg flauw ('Ik zie je / in een droom / Ik zie je / in het groen achter een boom'). Iedere dag loopt Dwaal het hele bos door, steeds via een andere weg. Zo komt hij allerlei dieren tegen. Deze zijweggetjes in het verhaal leiden helaas nergens naartoe. Ze lijken geen nut te hebben in het geheel, tenzij misschien de eerste twee ontmoetingen, waarin we telkens leren dat je geduld moet hebben en dat datgene wat je zoekt pas komt als je het niet meer verwacht. Toch is dat niet van toepassing op de afloop van het verhaal: Dwaal heeft de moed nog niet opgegeven, en hoewel hij even heeft getwijfeld aan zijn tactiek door de opmerkingen van Meeuw ('Als je haar graag ziet, vlieg dan recht op haar af!'), blijft hij vrolijk gedichten schrijven. Tot hij eindelijk zelf een briefje van Hinde krijgt dat ze op hem wacht.
Reine De Pelseneer probeert leven te brengen in de veel te lange tekst door af en toe een woordspelletje te gebruiken, maar slaagt daar zeker niet altijd in. Zo schrijft ze dat Dwaal op zoek gaat 'naar klanken die knisperen en kriebelen. Naar woorden die twinkelen en woezelen.' Dat is best leuk, maar dan volgt er: '(Dwaal weet ook niet wat woezelen is, maar het klinkt zo fijn...)'. Die opmerking verknoeit het gebruik van 'woezelen', omdat neologismen juist hun kracht halen uit het feit dat ze een gevoel oproepen zonder een vaste betekenis te hebben. De nadruk leggen op dat gebrek aan betekenis is helemaal niet nodig.
Ann De Bodes collages van fimofiguurtjes, papier en af en toe echte takjes geven Dwaal, zijn vrienden en hun omgeving op een originele manier weer. Natuurlijk moet je van de geboetseerde dieren houden, maar de papieren collages zijn af en toe echt mooi (zo zijn de boomstammen witgeschilderde pagina's uit een telefoonboek) en hier en daar zelfs ingenieus: de boom waarin Eekhoorn zit, heeft uitgeknipte blaadjes die rond Eekhoorn op een hoopje liggen en zowel roze, wit als gestreept zijn. Dat geeft een leuk diepte-effect, zodat Eekhoorn echt in de boom lijkt te zitten. De vormgeving kan De langzame weg van Dwaal echter niet redden. Daarvoor is de tekst te lang en niet vlot genoeg, en blijft het verhaal niet hangen. [Lien Devos] Verberg tekst

Wasbeer Dwaal is verliefd op Hinde. Elke dag schrijft hij haar een gedicht en bezorgt dat. Onderweg komt hij andere dieren tegen. Meeuw vindt dat Dwaal recht op zijn doel af moet gaan, maar Dwaal houdt van rustig aan en doet het op zijn eigen manier. Egel heeft minder geduld dan Dwaal, hij kan niet wachten op het vallen van een perzik. Intussen koppelt Dwaal onbewust Eekhoorn en Wezel aan elkaar. Maar komt het ook goed tussen Dwaal en Hinde? De zes hoofdstukken zijn een mengsel van proza en poëzie. De gedichten die Dwaal voor Hinde schrijft, hebben eindrijm en staan vol poëtische gedachten: ‘Je kietelt heel vrolijk / en zachtjes mijn snuit. / Je tovert een vuur / diep onder mijn huid.’ Ook het proza is poëtisch. Een gedicht is bijvoorbeeld ‘fris en fors’ en Dwaal ziet Hinde 'duizelingwekkend graag', AVI-M5. De illustraties zijn collages van fimoklei, stof, papier en tekeningen. De klei geeft een 3D-effect. Dit boekje is even fantasierijk in tekst als in illustraties. Het is een kunstwerkje van taal en ander materiaal. Voorlezen vanaf ca. 7 jaar, zelf lezen vanaf ca. 8 jaar. Verberg tekst

Dwaal de wasbeer houdt van poëzie. Er dwalen zinnen door zijn hoofd. Hij maakt er hele gedichtjes van op rijm. Dwaal is in stilte verliefd op Hinde. Elke dag gaat hij op pad en legt stiekem een gedichtje aan haar deur. Onderweg helpt hij andere dieren. Zoals Egel, die een perzik uit de boom wilt. Of Meeuw, die vindt dat het best wat sneller mag vooruitgaan tussen Dwaal en Hinde. Maar Dwaal doet het graag op zijn eigen langzame manier.
Een poëtisch verhaal voor eerste lezertjes op niveau AVI M5 over verliefd zijn. Dwaal laat zich niet opjagen en neemt tijd om te genieten van de dingen om zich heen. Hij houdt ervan de gedichten te schrijven en wacht geduldig tot Hinde ontdekt wie de briefschrijver is. Het verhaal is verteld in zes hoofdstukken met soms erg lange stukken doorlopende tekst. De gedichten staan vet gedrukt. De tekst wordt geïllustreerd met kleifiguurtjes die deel uitmaken van een collage. Dat is best kunstig gedaan, maar soms komt de bladschikking wat druk en rommelig over. Gezien de doelgroep van eerste lezers toch minder geschikt qua techniek.
Verberg tekst