Ook al zorgt ze voor de nodige ongemakkelijke situaties, toch heeft Jet (bijna 8, ik-figuur) het getroffen met haar excentrieke oma Knetter. Het verhaal bestaat uit drie delen. In het eerste deel worden de mensen om Jet heen geïntroduceerd, met name oma Knetter; in het tweede deel zet oma Knetter het park op stelten door de strenge parkwachter voor schut te zetten. En in het derde zet ze een oersaaie en strenge museumsuppoost op zijn nummer. Het is wel duidelijk dat zij geen autoriteit duldt, reden waarom het verhaal in de smaak zal vallen bij de doelgroep, ondanks, of misschien wel dankzij alle flauwiteiten. De tekst met ruime bladspiegel leest vlot. Er zijn veel lange zinnen, dus het is minder geschikt voor moeizame lezers, ondanks de aantrekkelijk vormgeving. Door de grote letter en speelse typografie ziet het er uitnodigend uit. Ook de wat cartooneske illustraties in zwarte inkt met steunkleur felroze, waarvoor veel plaats is ingeruimd, dragen daartoe bij. Het omslag is uitgevoerd in opvallend fluoriserend roze en groen. Voor een breed publiek vanaf ca. 7 jaar. Verberg tekst

Jet is bijna acht en heeft een knotsgekke oma waarmee ze grappige situaties beleeft. Het boek is ingedeeld in drie hoofdstukken. In het eerste hoofdstuk ‘Wat je moet weten’, wordt iedereen voorgesteld. Het huis van Jet wordt getoond, samen met haar ouders en haar broer Jonas. Haar vrienden: Sofie, Maartje en Ward. Jet heeft ook veel familieleden, die gelukkig niet allemaal bij haar wonen. Verder heeft Jet naast oma Knetter nog twee andere oma's: oma Sonja, oma Roosje. Oma Knetter is niet haar echte naam. Ze noemen haar niet voor niets oma Knetter. Ze is klein, heeft een puntig gezicht, een reusachtige bril, pikzwart haar en heeft een giga grote handtas. Na schooltijd gaat Jet steeds bij oma Knetter. Terwijl ze dit vertelt, verschijnt er regelmatig een glimlach op je gezicht. Ze zegt dat ze acht minuten zesendertig seconden van bij oma Knetter woont, of vijf jaar als je Jonas bent. Jet vindt haar broer Jonas niet leuk. Ze denkt dat oma Knetter er ook zo over denkt, maar dit alleen niet toegeeft. Bij oma Knetter komt veel bezoek. Iemand die nooit langs komt, is mevrouw Laha-Ha. De situaties zijn soms hilarisch. Oma Knetter had stiekem een doosje diarreeremmers in de boodschappentas van mevrouw Laha-Ha gestopt en nadien in de winkel laten omroepen dat het tassencontrole was. In het tweede hoofdstuk gaat Jet met oma Knetter naar het park. Ze vinden het niet leuk dat ze niet op het gras mogen lopen van de enge parkwachter. Maar daar vindt oma Knetter natuurlijk wel iets op. In het laatste hoofdstuk helpt oma Knetter een handje. Oma Knetter had de banden van meneer Pekels scootmobiel leeg laten lopen. Maar na dit voorval vindt oma Knetter dat het maar eens moet afgelopen zijn met kattekwaad uithalen. Ze wordt voorleesoma, gaat mee naar het historisch museum, ...

Van bij het begin merk je als lezer dat dit geen klassiek boekje is. De felle kleuren, het grote lettertype, de grappige illustraties zijn uitnodigend voor moeilijke lezertjes. Voor hen zijn de zinnen soms wel lang. Maar door de grappige verhalen en leuke avonturen houden ze het hopelijk wat meer vol om zelf te lezen. Oma Knetter brengt sfeer in het dagelijkse leven van Jet.  De pagina's zijn heel leuk en afwisselend ingedeeld. Het verhaal wordt verteld in de ik-persoon vanuit het perspectief van Jet. Het saaie museumbezoek wordt dankzij oma Knetter een leuk avontuur, zonder echt onverantwoord te worden. Het verhaal sluit goed aan bij de leefwereld van het publiek. Het is een manier om moeilijke lezers, jongens zowel als meisjes, aan het lezen te krijgen met dit soort boekje. Omwille van de roze kleuren zullen meisjes zich meer aangesproken voelen. De tekst en illustraties passen heel goed samen. De tekeningen zijn al een verhaal op zich. Je merkt dat de auteur, eigenlijk een illustratrice, de tekst zelf heeft geschreven. Het geheel klopt volledig. Toch is het niet ongeloofwaardig. Een aanrader!

Verberg tekst

Jet is bijna acht en heeft een knotsgekke oma waarmee ze grappige situaties beleeft. Het boek is ingedeeld in drie hoofdstukken. In het eerste hoofdstuk ‘Wat je moet weten’, wordt iedereen voorgesteld. Het huis van Jet wordt getoond, samen met haar ouders en haar broer Jonas. Haar vrienden: Sofie, Maartje en Ward. Jet heeft ook veel familieleden, die gelukkig niet allemaal bij haar wonen. Verder heeft Jet naast oma Knetter nog twee andere oma's: oma Sonja, oma Roosje. Oma Knetter is niet haar echte naam. Ze noemen haar niet voor niets oma Knetter. Ze is klein, heeft een puntig gezicht, een reusachtige bril, pikzwart haar en heeft een giga grote handtas. Na schooltijd gaat Jet steeds bij oma Knetter. Terwijl ze dit vertelt, verschijnt er regelmatig een glimlach op je gezicht. Ze zegt dat ze acht minuten zesendertig seconden van bij oma Knetter woont, of vijf jaar als je Jonas bent. Jet vindt haar broer Jonas niet leuk. Ze denkt dat oma Knetter er ook zo over denkt, maar dit alleen niet toegeeft. Bij oma Knetter komt veel bezoek. Iemand die nooit langs komt, is mevrouw Laha-Ha. De situaties zijn soms hilarisch. Oma Knetter had stiekem een doosje diarreeremmers in de boodschappentas van mevrouw Laha-Ha gestopt en nadien in de winkel laten omroepen dat het tassencontrole was. In het tweede hoofdstuk gaat Jet met oma Knetter naar het park. Ze vinden het niet leuk dat ze niet op het gras mogen lopen van de enge parkwachter. Maar daar vindt oma Knetter natuurlijk wel iets op. In het laatste hoofdstuk helpt oma Knetter een handje. Oma Knetter had de banden van meneer Pekels scootmobiel leeg laten lopen. Maar na dit voorval vindt oma Knetter dat het maar eens moet afgelopen zijn met kattekwaad uithalen. Ze wordt voorleesoma, gaat mee naar het historisch museum, ...

Van bij het begin merk je als lezer dat dit geen klassiek boekje is. De felle kleuren, het grote lettertype, de grappige illustraties zijn uitnodigend voor moeilijke lezertjes. Voor hen zijn de zinnen soms wel lang. Maar door de grappige verhalen en leuke avonturen houden ze het hopelijk wat meer vol om zelf te lezen. Oma Knetter brengt sfeer in het dagelijkse leven van Jet.  De pagina's zijn heel leuk en afwisselend ingedeeld. Het verhaal wordt verteld in de ik-persoon vanuit het perspectief van Jet. Het saaie museumbezoek wordt dankzij oma Knetter een leuk avontuur, zonder echt onverantwoord te worden. Het verhaal sluit goed aan bij de leefwereld van het publiek. Het is een manier om moeilijke lezers, jongens zowel als meisjes, aan het lezen te krijgen met dit soort boekje. Omwille van de roze kleuren zullen meisjes zich meer aangesproken voelen. De tekst en illustraties passen heel goed samen. De tekeningen zijn al een verhaal op zich. Je merkt dat de auteur, eigenlijk een illustratrice, de tekst zelf heeft geschreven. Het geheel klopt volledig. Toch is het niet ongeloofwaardig. Een aanrader!

Verberg tekst

Jet is bijna acht en heeft een knotsgekke oma waarmee ze grappige situaties beleeft. Het boek is ingedeeld in drie hoofdstukken. In het eerste hoofdstuk ‘Wat je moet weten’, wordt iedereen voorgesteld. Het huis van Jet wordt getoond, samen met haar ouders en haar broer Jonas. Haar vrienden: Sofie, Maartje en Ward. Jet heeft ook veel familieleden, die gelukkig niet allemaal bij haar wonen. Verder heeft Jet naast oma Knetter nog twee andere oma's: oma Sonja, oma Roosje. Oma Knetter is niet haar echte naam. Ze noemen haar niet voor niets oma Knetter. Ze is klein, heeft een puntig gezicht, een reusachtige bril, pikzwart haar en heeft een giga grote handtas. Na schooltijd gaat Jet steeds bij oma Knetter. Terwijl ze dit vertelt, verschijnt er regelmatig een glimlach op je gezicht. Ze zegt dat ze acht minuten zesendertig seconden van bij oma Knetter woont, of vijf jaar als je Jonas bent. Jet vindt haar broer Jonas niet leuk. Ze denkt dat oma Knetter er ook zo over denkt, maar dit alleen niet toegeeft. Bij oma Knetter komt veel bezoek. Iemand die nooit langs komt, is mevrouw Laha-Ha. De situaties zijn soms hilarisch. Oma Knetter had stiekem een doosje diarreeremmers in de boodschappentas van mevrouw Laha-Ha gestopt en nadien in de winkel laten omroepen dat het tassencontrole was. In het tweede hoofdstuk gaat Jet met oma Knetter naar het park. Ze vinden het niet leuk dat ze niet op het gras mogen lopen van de enge parkwachter. Maar daar vindt oma Knetter natuurlijk wel iets op. In het laatste hoofdstuk helpt oma Knetter een handje. Oma Knetter had de banden van meneer Pekels scootmobiel leeg laten lopen. Maar na dit voorval vindt oma Knetter dat het maar eens moet afgelopen zijn met kattekwaad uithalen. Ze wordt voorleesoma, gaat mee naar het historisch museum, ...

Van bij het begin merk je als lezer dat dit geen klassiek boekje is. De felle kleuren, het grote lettertype, de grappige illustraties zijn uitnodigend voor moeilijke lezertjes. Voor hen zijn de zinnen soms wel lang. Maar door de grappige verhalen en leuke avonturen houden ze het hopelijk wat meer vol om zelf te lezen. Oma Knetter brengt sfeer in het dagelijkse leven van Jet.  De pagina's zijn heel leuk en afwisselend ingedeeld. Het verhaal wordt verteld in de ik-persoon vanuit het perspectief van Jet. Het saaie museumbezoek wordt dankzij oma Knetter een leuk avontuur, zonder echt onverantwoord te worden. Het verhaal sluit goed aan bij de leefwereld van het publiek. Het is een manier om moeilijke lezers, jongens zowel als meisjes, aan het lezen te krijgen met dit soort boekje. Omwille van de roze kleuren zullen meisjes zich meer aangesproken voelen. De tekst en illustraties passen heel goed samen. De tekeningen zijn al een verhaal op zich. Je merkt dat de auteur, eigenlijk een illustratrice, de tekst zelf heeft geschreven. Het geheel klopt volledig. Toch is het niet ongeloofwaardig. Een aanrader!

Verberg tekst