Als Saskia (14) regelmatig door haar stiefvader wordt mishandeld en haar eigen moeder niets doet, komt ze ten slotte in een kindertehuis terecht. Daar is ze eindelijk veilig, maar het duurt lang voordat ze een klein beetje afstand van alles kan nemen. Woede, angst, verdriet, het zit allemaal binnen in haar opgesloten. Langzamerhand wijkt echter het zwarte, en met hulp van vrienden, vriendinnen en begeleidsters komt een betere toekomst in zicht. Op waargebeurde feiten gebaseerd verhaal, oorspronkelijk verschenen in 1995, dat nog steeds een treffend beeld geeft van een mishandeld en misbruikt kind dat wanhopig probeert haar leven weer op de rails te krijgen. Invoelend beschreven emoties van de hoofdpersoon, vooral de terugblikken naar de mishandelingen zijn heftig. Achterin informatie voor slachtoffers: meldpunten en hulporganisaties. Opnieuw uitgegeven als eerste deel van de 'Oneindigheidstrilogie'*. Mooi omslag. Vanaf ca. 13 jaar.

In 1995 verscheen dit boek van Susan Koster voor het eerst. Nu werd het opnieuw uitgegeven als eerste deel van 'De Oneindigheidstrilogie', drie boeken met zware thema’s zoals kindermishandeling.

In dit eerste boek leren we Saskia kennen, een meisje dat in een kindertehuis terecht komt nadat ze door haar stiefvader werd mishandeld. Ze probeert in het heden te leven en het verleden daarin een plaats te geven. Wat Saskia zo anders maakt ten opzichte van de andere jongeren, is haar sterke karakter en haar intelligentie. Ze blinkt uit in verschillende domeinen maar beseft zelf niet hoe uitzonderlijk dat is. Dit element wordt helaas zo in de verf gezet, dat het afbreuk doet aan de geloofwaardigheid van het boek.

Dit verhaal behandelt de grote levensthema’s zoals vriendschap, liefde, familie enzovoort. Clichés worden hierbij niet altijd gemeden, zoals het beeld van Saskia die als bloem tussen het onkruid omhoog wil schieten, maar dat maakt het voor veel jongeren misschien net herkenbaar.

Verberg tekst