Het is bijna Halloween. Uit een pompoen snijdt Bas een masker. Zijn zus Babien schrikt als ze hem zo ziet, maar weet het monster op de vlucht te jaren met de smurrie die Bas eerst uit de pompoen heeft gehaald. Het kost de twee wel een uur poetsen voor straf, want de hele keuken zit onder de oranje drek.
Na het poetsen verkleedt Babien zich als heks en gaan ze langs de huizen om te zingen voor snoep. Overal krijgen ze wat, maar toch lonkt iets verderop een laatste huis waar het donker en eng is. Het huis is oud en scheef, en er is geen bel. Bas wil eigenlijk weg, maar Babien vindt hem een schijtebroek. Terwijl ze zo ruziemaken, gaat ineens de deur open. In de deuropening staat een heel oud vrouwtje. Ze doet aardig, maar lijkt toch wel erg op een heks. En de koekjestrommel die ze van haar krijgen, moet morgen weer terug. Leeg!
Heksen en monsters is een aansprekend boekje voor beginnende lezers. Vanaf de allereerste bladzijde slaagt Tine Mortier erin de lezer in het verhaal te trekken. Halloween is leuk, maar ook een beetje spannend en precies die spanning — wat is echt en wat niet — weet de schrijfster goed op te roepen. Onder andere doordat beide kinderen zich afvragen of heksen en monsters misschien toch niet bestaan. Hierdoor wordt een donkere straat eng en slaat de fantasie op hol. De kleurrijke collages van Ann De Bode werken hier zeker aan mee. Als in een prentenboek vertellen de beelden ook zonder tekst het hele verhaal en op het moment dat het echt spannend wordt, verandert de witte bladzijde in donker zwart. [Fedor de Beer] Verberg tekst

Bas en zijn tweelingzusje Babien willen op Halloween verkleed langs de deuren gaan om snoep op te halen. Bas holt een pompoen uit en maakt er een masker van, wat veel rommel geeft! Babien gaat als heks verkleed. Van hun moeder mogen ze niet hun eigen straat verlaten, maar de twee doen dat toch. In een afgelegen huis treffen ze een 'heks', een oude, kromgegroeide vrouw, die de twee bange kinderen een trommel vol zelfgebakken koekjes geeft. De tekst is afgestemd op lezers in groep vier en bevat samengestelde woorden van een t/m drie lettergrepen, AVI-M4. Een enkele keer treedt een onduidelijkheid op (bijv. p. 20: een verwijzing met 'het' die niet naar de directe context verwijst); het woord 'zetel' in plaats van stoel toont de Vlaamse herkomst. Het boekje is fraai geïllustreerd met kleurrijke, expressieve collages. Vooral de gezichten met de grote ogen tonen emoties, waardoor tekst en tekeningen elkaar prima aanvullen. Eerder verscheen over de tweeling 'De luie stoel'*. Een aantrekkelijke uitgave voor kinderen vanaf ca. 7 jaar. Verberg tekst

Bas en Babien zijn broer en zus, een tweeling zo blijkt uit de tekst op de achterflap. Het is Halloween en Bas wil een masker maken uit een pompoen. Hij moet de pompoen wel zelf uithollen en het masker snijden, zegt mama. Dat is best een gevaarlijke onderneming voor een kleine jongen. Je ziet hem op de prenten aan de slag met een groot mes. Babien vindt het vies, ze maken ruzie en beginnen met de pompoensmurrie te gooien. Mama komt kijken en ze moeten de hele keuken schoonmaken. Met Halloween gaan ze samen, Bas als pompoenmonster en Babien als heks, in de buurt zingen voor snoep. Babien wil verder dan hun straat, ze gaan naar een afgelegen huis. Daar doet een oude vrouw open, die verdacht veel op een echte heks lijkt. De kinderen zijn bang: ze denken aan wat er met Hans en Grietje gebeurde. Maar de oude vrouw is net heel lief en het was toch wel de moeite om even verder te lopen.
Afgezien van het feit dat de mama wel erg veel aan de kinderen overlaat en weinig betrokken is bij wat ze doen, is dit een verhaal van het betere soort voor beginnende lezers. Er zit spanning in. De illustraties zijn deels collages, deels tekeningen. De figuren hebben een hoofd als een porceleinen pop met grote glazen ogen.
Verberg tekst