Na De luie stoel en Heksen en monsters is Lekker ziek het derde leesboekje van Tine Mortier met de tweeling Bas en Babien in de hoofdrol. Opnieuw kiest ze voor een herkenbaar verhaal dat aansluit bij de leefwereld van de zesjarige lezer. Babien en Bas moeten naar school, maar Babien staat op met pijn. Zelfs in het puntje van haar neus doet het pijn. Babien heeft een bobbel, meerdere bobbels zelfs. Mama schrikt zich een bult en haalt de dokter erbij. Als de leuke dokter met rode krullen langskomt, is broer Bas jaloers en wil hij het liefst ook bobbels. 
Mortier deelt het eenvoudig verhaaltje op in twaalf eenheden met een kort titeltje zodat de prille lezer de hele hap niet ineens moet verwerken. Binnen de avi-conventies weet ze vinnig te schrijven. Zo vinden we al voorzichtig enkele korte bijzinnen terug in het verhaal en heel sporadisch her en der een drielettergrepig woord. Toch klinkt het geheel nergens stroef of vreemd.
Maar waar het eerste Bas en Babien-verhaal, De luie stoel, nog humoristisch was en Mortier resoluut voor een felle tweeling koos met hilarisch gemene trekjes, hebben broer en zus in dit verhaal wat van hun pit verloren. Babien is te moe om fel uit de hoek te komen: ‘Stomme broer! Ze zou hem een trap willen geven. Heel hard, op zijn been. Of een kneep in zijn bil. Maar ze is te moe.’ Lekker ziek is veeleer een romantisch, braaf en voorspelbaar verhaaltje met mama die vrolijk is ‘zoals elke morgen’, met een lieve dokter en met erg beleefde kinderen die de dokter, zoals het hoort, met ‘u’ aanspreken.
In eerste leesboekjes ondersteunen de illustraties de tekst meestal en ook hier dragen de digitaal gemaakte collages met retro-uitstraling sterk bij. Ann De Bode weet bijzonder veel expressie te leggen in de grote groene ogen van de personages en speelt in de prenten voortdurend met het perspectief en de typografie. Overal vind je bolletjes, duidelijk verwijzend naar de bobbels in het verhaal. Naar het einde toe wijzigen deze subtiel in sterretjes, hartjes en kusjes om de gevoelens van Bas intenser weer te geven. Een leuk vormgegeven, vlot leesbaar verhaal voor jonge lezertjes. [Vanessa Dockx] Verberg tekst

Als Babien (7) wakker wordt, heeft ze overal pijn en jeuk. De dokter komt haar onderzoeken en vertelt dat ze waterpokken heeft (in het verhaal 'windpokken' genoemd). Haar tweelingbroer Bas wil ook onderzocht worden, want hij vindt de dokter heel lief. Maar helaas, hij moet gewoon naar school. Dit derde* eerste leesboekje over Babien en Bas bevat een herkenbaar verhaal over ziek zijn. De tekst is goed afgestemd op beginnende lezers, met korte zinnen, veel herhaling van woorden en zinsdelen en een ruime bladspiegel, AVI-E3. Met veel illustraties die het verhaal ondersteunen. Er worden af en toe Vlaamse woorden gebruikt die voor Nederlandse kinderen onbekend zijn, maar deze zijn goed te begrijpen vanuit de context. Soms worden woorden in de tekening herhaald. Het zijn vooral de illustraties en de vormgeving die het boek bijzonder maken. Grappige, collageachtige techniek van (bewerkte) foto’s, illustraties en patronen. Wel jammer dat voor Bas en Babien vaak dezelfde foto is gebruikt. Vanaf ca. 6,5 jaar. Verberg tekst

Bas en Babien zijn een tweeling. Als Babien op een ochtend wakker wordt, voelt ze zich niet zo lekker. Ze heeft overal jeuk en alles doet pijn. Aan de ontbijttafel ziet Bas dat zijn zusje overal bobbels krijgt … Mama belt de dokter, die beslist dat Babien niet naar school mag: ze heeft windpokken. Bas vindt het niet eerlijk dat zus mag thuisblijven en hij naar school moet. “Ik hoop dat ik ook bobbels krijg”, zegt hij.
Een verhaal uit de reeks 'Bas en Babien'. Het thema is heel herkenbaar voor de jonge lezertjes. De zinnen zijn kort en duidelijk en er staat niet teveel tekst op de pagina’s. Het boek is geïllustreerd met leuke tekeningen, aangevuld met collages. Vooral de grote, sprekende ogen van de verschillende personages vallen op.