Bette Babs, een vrolijk meisje van bijna negen jaar, is heel verbaasd wanneer haar overgrootvader uit Amerika plots voor de deur staat. Of, zoals Tosca Menten prachtig beschrijft: 'de oude meneer had waterige ogen, verkreukelde oren, en zijn kale hoofd glom alsof iemand het had ingesmeerd met boter'. Een orkaan heeft zijn huis weggewaaid, en daarom komt hij maar bij zijn familie in Nederland logeren. Bette Babs komt er echter al snel achter dat opa Tuitjes een heel andere reden heeft voor zijn bezoek. De vroegere slager wil meedoen aan een worstwedstrijd, en de titel van 'Koning Worst van de eeuw' in de wacht slepen. Zijn rivaal en aartsvijand, slager Smak, is niet zo gelukkig met de terugkeer van opa Tuitjes. Als Bette door een vergissing geen poesje, maar een varken voor haar verjaardag krijgt, gaan de poppen aan het dansen. Het is immers niet zo veilig om een varkentje te houden met twee slagers in de buurt, die er allebei op uit zijn een worstwedstrijd te winnen. Of, zoals Knor zelf aan het einde van het hoofdstuk besluit: 'Zo heb je het leukste cadeau van je leven gehad, en zo kun je niet slapen van de zorgen'. Bette Babs is ervan overtuigd dat Smak haar varkentje, eens vetgemest, wil stelen en er worst van draaien. Tijn, haar beste vriend, heeft dan weer geen vertrouwen in opa Tuitjes. De dag van de wedstrijd nadert, en Knor wordt steeds dikker en sappiger... En dan is hij plots verdwenen!
Tosca Menten is een meesterverteller, die jong en oud meesleept in haar verhaal. Eigenlijk weten we als lezer wel dat opa Tuitjes een grote schurk is, maar hopen we stilletjes dat hij het vertrouwen dat Bette Babs in hem stelt, niet zal beschamen. Dit boek gaat dus ook over vooroordelen die niet altijd blijken te kloppen: de lelijke, onvriendelijke slager met het varkensneusje blijkt uiteindelijk de goeie te zijn, en de lieve, oude opa de slechterik.
De illustraties van Elly Hees zijn grappig en raak. Ze prijken bij het begin en het einde van ieder hoofdstuk, onderaan de pagina en zowat overal. Wel jammer dat de cover de clou van het verhaal verraadt. We zien de gezellige opa Tuitjes immers met Knor aan zijn varkenversnipperaar staan, terwijl Bette Babs hem wanhopig probeert tegen te houden. De wraak van Knor is spannend en geestig. Of, om nog maar eens Knor te citeren: 'Zo heb je een leuk boek, en zo is het uit.' [Nora Janssens] Verberg tekst

Achterkleindochter Bette Babs Buitelaar (9) krijgt bezoek van opa Tuitjes. Hij komt zes weken logeren om mee te doen aan de Worstwedstrijd van de Eeuw. Als Bette Babs jarig is, krijgt ze van opa een huisdier: een big. Waakzaamheid is geboden, want als slager Smak verneemt dat ze een scharrelvarken bezitten, loopt Knor gevaar. Of juist niet? Het boek begint met een voorgeschiedenis (op roze papier) waarin het conflict tussen de slagers Tuitjes en Smak wordt uitgelegd: ze willen beiden de beste worstjes ter wereld maken. Humor speelt de eerste viool, maar onderhuids is er ook aandacht voor vleesconsumptie/vegetarisme. Spanning is ook aanwezig, al zal de zeer oplettende lezer de vooruitwijzing in het krantenartikel begrijpen. De tweekleurenillustraties (zwart met allerlei tinten roze) zijn talrijk en uitermate geestig. Een Roald Dahl-achtige geschiedenis, je kunt het slechter treffen als je een vergelijking maakt. Spetterend (voorlees)verhaal met uiteraard de onvermijdelijke fecesgrappen. Voorlezen vanaf ca. 7 jaar, zelf lezen vanaf ca. 8 jaar. Verberg tekst