In De wraak van Lorre is de hoofdrol weggelegd voor een groene papegaai met een houten poot, die niet alleen kan praten, maar van zijn bazin Mathilde ook prachtig opera heeft leren zingen. Na Mathildes overlijden belandt Lorre bij Jop Poffermans en zijn vader. Met dank aan hun kletsgrage poetsvrouw Elsie Gember weet binnen enkele dagen het hele dorp van Lorres unieke talenten. Als ook platenbaas Tony Panini er lucht van krijgt, heb je de poppen aan het dansen.
Tosca Menten weet de lezer fantastisch mee te trekken in het verhaal. Wanneer Lorre verdwijnt, zijn Jop en zijn vriendin Saar ten einde raad. Als ze Lorre eindelijk terugvinden, blijkt Malle Frits, de sympathieke dorpsgek, door Tony Panini voor zijn karretje te zijn gespannen. Bovendien heeft Lorre naast een houten poot nu ook twee gekortwiekte vleugels — waarmee en passant nog dierenmishandeling aan de kaak wordt gesteld. Dat vraagt om wraak! De gebeurtenissen worden hilarisch wanneer Jop en Saar diverse papegaaien leren om als bommenwerper op te treden — met rotte eieren, welteverstaan.
De spannende, kolderieke gebeurtenissen zijn sterke troeven in De wraak van Lorre. De personages blijven wat eenzijdig: over Jop komen we nauwelijks iets te weten, en Saar wordt als wandelende encyclopedie vrij stereotiep opgevoerd. Het droge commentaar van vader Poffermans is dan weer erg grappig. Het is jammer dat het einde van het verhaal weinig verrassend is. Niet alleen verraadt de cover veel, ook het plan om wraak te nemen wordt bijna tot in de puntjes beschreven. Dat het plan slaagt, en de wijze waarop Tony Panini het moet bezuren, is dan eigenlijk al geen verrassing meer.
Na De wraak van Knor blinkt De wraak van Lorre niet bepaald uit in originaliteit. De titel en de plot over een vriend en een vriendin die samen een huisdier redden en wraak nemen, komen grotendeels overeen. Dat geldt ook voor de gekleurde pagina’s met de voorgeschiedenis aan het begin en voor de kenmerkende afsluiting van de hoofdstukken (‘zo ben je een geluksvogel, zo ben je een zielepiet’). Menten heeft het verhaal over Lorre precies in het format van De wraak van Knor gegoten. De illustraties van Elly Hees zijn ditmaal groen gekleurd in plaats van roze, maar zijn wederom treffend en beweeglijk.
Voor lezers vanaf ongeveer zeven jaar zal zo’n vervolg het goed doen, vanwege de herkenbare elementen die zijn doorspekt met spanning en humor. Bovendien weet Menten maar al te goed hoe ze met associatief taalgebruik en veel dialoog een verhaal moet vertellen. De wraak van Lorre is geen hoogvlieger qua diepgang en originaliteit, maar zal jonge fans zeker kunnen bekoren.    [Marloes Schrijvers] Verberg tekst

Bij Jop thuis komt een groene papegaai aanvliegen waar hij meteen verliefd op wordt. Deze Lorre is wel een heel bijzondere vogel, want hij heeft niet alleen een houten poot, maar kan ook prachtige aria's zingen. Meneer Panoni weet dat ook en wil de papegaai exploiteren, dus biedt hij veel geld om Lorre te kopen. Natuurlijk weigeren Jop en zijn vader dat. Plotseling is Lorre echter verdwenen en dan kost het de verdrietige Jop en zijn beste, slimme vriendin Saar speurwerk en creativiteit om hem terug te vinden en bovendien om meneer Panini een hak te zetten. Buitengewoon humoristisch, spannend en fantasievol verhaal, met veel vaart, woordgrapjes en verrassende dialogen geschreven. Het begint met een terugblik, gedrukt op helgroen papier, terwijl ook de zwartgetekende illustraties met dezelfde kleur groen zijn ingevuld. Door de opmaak hebben de pagina's veel verrassends, zoals handgeschreven briefjes en krantenartikelen. Wat de papegaai zegt, is groen gedrukt. Onder ieder hoofdstuk geeft Lorre een tweeregelig commentaar. Heerlijk boek om hardop bij te lachen, van de schrijfster van het Kinderboekenweekgeschenk 2012. Voorlezen vanaf ca. 7 jaar, zelf lezen vanaf ca. 9 jaar. Verberg tekst

Op een dag komt er een papegaai bij Jop binnengevlogen. Hij heet Lorre en blijkt heel bijzonder te zijn: hij heeft een houten poot, beschikt over een rijke woordenschat en hij kan heel mooi opera zingen. Lorre verneemt dat hij voorheen verbleef bij een operazangeres, maar zij en haar man zijn jammer genoeg verongelukt. Lorre blijkt erg pienter te zijn en Jop beleeft de grootste pret door hem allerlei nieuwe kunstjes te leren. Toni Panini, een platenbaas, hoort over de zangcapaciteiten van Lorre en wil koste wat het kost die papegaai, om ermee op tournee te gaan. Wanneer Lorre plots verdwenen is, verdenken Jop en zijn vriendinnetje Saar Toni Panini ervan dat hij de papegaai ergens verborgen houdt. Het wordt een hele zoektocht en Jop en Saar zinnen op wraak. Ze plannen een hele act waardoor de geplande show met de zingende papegaai in het honderd moet lopen. Het wordt dan ook een heus grotesk spektakel waarin Panini op zijn nummer gezet wordt.
Een leuk avonturenverhaal met een wervelend script. Als lezer laat je je meeslepen door de vaart van het verhaal. Er komen veel plezierige scenes in voor, het is goed doorspekt met humor en de verschillende personages komen goed tot hun recht. Sommigen worden dermate grotesk uitgebeeld dat je veel plezier beleeft aan de grappige dialogen. Het is een lijvig boek maar het bevat veel leuke illustraties en de lay-out is goed doordacht. Een plezierig boek voor kinderen die het lezen net goed onder de knie hebben.
Verberg tekst